Denial / नकार

आपण करत असलेली चूक (व्यसन) अमान्य करणे किंवा त्याला ठाम नकार देणे म्हणजे DENIAL..

दारुचा प्रश्न नाकारण्यासाठी दिली जाणारी कारणे..

एवढी जास्त नाही पित
दारुड्यासारखी नाही पित
इतरांमुळे पितो
आज पासून नाही पिणार
माझ्या पैशाची पितो
मी केव्हापण बंद करु शकतो
माझं काम पूर्ण करुन मगच पितो
पिऊन मी इकडे तिकडे कुठेपण पडत नाही
पिऊन मी दुसर्‍यांना त्रास देत नाही
माझा माझ्यावर पूर्ण ताबा आहे
घरातल्यांच्या त्रासामुळे पितो
साहेब कटकट करतात
मी फक्त पार्टीमध्ये पितो (मी सोशल ड्रिंकर आहे)..
दारु सोडण्यासाठी मला हॉस्पिटल मध्ये दाखल होण्याची गरज नाही..

माझ्या व्यसनाची मी दिलेली कारणे..

तणावमुक्त वाटायला लागलं, जीवन असह्य वाटतयं म्हणून थोडसं बर वाटायला सुरु केली नशा.
झोप चांगली यायला हवी म्हणून थोडी थोडी घ्यायचो त्याने काही दारुडा किंवा व्यसनी होत नाही असं वाटलं.
भूक चांगली लागायला पूर्वी ‘डॉक्टर्स’ दारु असायची, ती खूप औषधी असायची. घेतली औषधासारखी.
मुलगा वारल्यावर दु:ख विसरायला लागणारं औषध म्हणून घेतली, बुडून गेलो.
शारीरिक दुखणं वाढायला लागलं, डॉक्टरच्या गोळ्या घेऊन कंटाळा आला होता. सहज चरस घेऊन पाहिला, बरं वाटलं आणि सवय लागली.
कंटाळवाण्या जीवनात विरंगुळा म्हणून घ्यायला लागलो, त्यामुळे मित्र पण मिळाले, बरं वाटायला लागलं.
मित्रांबरोबर हसत खेळत सहज घेतली, आम्ही सगळेच एकत्रच घ्यायचो, शाळेत असताना दारु केवळ मैत्रीखात्यातच होती, वाटलं नव्हतं दारुडा होईन म्हणून.
लहानपणी बाबांचे, काकांचे, मामांचे बघून वाटले काय हरकत आहे. पहिल्यांदा हळूच सिगारेट ओढली. मग दारु प्यायलो, पुढे वाहवत गेलो.
आत्मविश्वास वाढवायला घेतली.
एक नशा हवीच होती. वाटलं त्यामुळे हलकं वाटेल. नुसती सिगारेट ओढायला सुरुवात केली होती.
फसविला गेलो, माहित नव्हतं नशा होईल म्हणून.
प्रसाद म्हणून देवळातला पुजारीच भांग द्यायचा. तो आम्हा काही मुलांना स्वत: बरोबर बसवून घ्यायचा. मग सवय झाली. आम्ही सगळे चरसी झालो.
भीड चेपायला पाहिजे. मैत्रिणीला प्रेमाबद्दल विचारताना पहिल्यांदाच घेतली आणि मग घेतच राहिलो.
खूप थंडी होती, ऊब पाहिजे म्हणून थोडी थोडी घेतली. झोप पण बरी लागायला लागली. घेतच राहिलो.
सांडपाण्यात गटारात काम करावं लागायचं. मग कंटाळा यायचा. तो घालवायला इतर मित्रांनी घ्यायला लावली. म्हणाले याच्याशिवाय हे काम होणार नाही.
मित्रमंडळींनी अन्न द्यायच्या ऐवजी दारुच द्यायला सुरुवात केली. भूकेचा विचारही मग दूर गेला आणि परिस्थितीचा विचार करायला विसरलो.
पैसे कमवायचे होते. ड्रग्ज विकून किंवा इकडे तिकडे पोहचवून पैसे मिळतात, ते करताना ड्रग्ज घ्यावा लागतो. मग आपला कोणी संशय घेत नाही. नोकरी सुरक्षीत राहते.
सगळीच वस्ती दारुडी होती. लोक चिडवायला लागले. नामर्द म्हणायचे मग घेतली आणि त्यांच्यात मिसळलो. त्यांच्यातलाच दारुडा झालो.
खूप दुखणे होते, डॉक्टरांनी पेथीडीन दिले, दुखणे कमी झाले पण व्यसन लागून राहिले.
साधुंबरोबर जायचो त्यांची शांती बघितली. ते तासनतास शांत बसायचे स्वत:ला ती शांती हवीशी वाटली म्हणून त्यांच्यासारखा चरस घेतला.
चिक्कार पैसा होता. समाजात पत दाखवायची म्हणून उंची दारुच्या पार्ट्यांना सुरुवात केली आणि स्वत: दारुडा झालो.
एकाकी असतो, कळत नाही काय करायचे वेळ कसा घालवायचा, मग दारु पित बसतो. आधीची तुरळक सवय होती. आता स्वत:ला विसरतो.
बायको आणि आईचे इतके भांडण होत राहते की मी घरातून निघून जातो. कंटाळून दारु पितो मग तिकडे लक्ष जात नाही.
माझा स्वभाव इतका चिडका की कोणाशी पटेना. रागाने मुलाने दारु आणून दिली आणि झोपून रहा म्हणून सांगितले घेतली आणि असा बेवडा झालो.
अपघातात पाय गेला आणि खूप दु:खी झालो. त्यातच गांजा घ्यायला लागलो.
नशेत राहायला शिकलं की मन:स्थिती बदलते. खूप शहाण्यासारखा विचार करुन वेडा होण्यापेक्षा नशेत हरवून जायचे ठरविले.
नोकरी गेली खूप कर्ज झाले. दारु प्यायला लागलो म्हणजे मग या त्रासदायक गोष्टींकडे लक्षच नाही जायचे. स्वत:चा अपमान पण कळत नाही.
भावाने संपत्तीत फसविले मला. खूप वाईट वाटले, राग आला, विसरता येईना, उदास वाटले म्हणून दारु प्यायला लागलो.
बायकोने आईच्या रागाने माझ्यावर व आईवर पोलिसांकडे तक्रार केली. पोलिसांनी पकडून नेले. आल्यावर खूप लाज वाटली म्हणून दारु प्यायला लागलो, तो कायमचा.
मिल बंद झाली. सगळं भविष्य अंध:कारमय झालं. खूप घाबरलो. रोजचा दिवस जगणं जड वाटू लागलं. घरची केविलवाणी स्थिती झाली. दारु प्यायला लागलो.
सगळे मित्र एकत्र जमून घेतो.
पैसे खायला शिकलेलो. काळा पैसा, संपत्ती वाढत होती, पण मन विचलित झालं पटलं नाही. दारु प्यायला सुरुवात केली. बेवडा झालो.
रिक्षा चालक झालो. नवखा होतो आणि इतर ड्रायव्हरनी मला आपल्या कळपात गर्दचा दम मारुन सामील करुन घेतलं.
मला नोकरी नाही, बायको कमावते. लाज वाटते, राग येतो. सरळ वस्तीतल्या दारुड्यांशी दोस्ती केली. दारुडा झालो.
तंबाखू मळायला आजीबरोबर सुरुवात केली, सवय झाली. त्याशिवाय जमत नाही मला.
बघावं तेव्हा मरायचे विचार यायचे, कळायचं नाही काय करायचं. चरस घ्यायला सुरुवात केली आणि बेधुंद झालो.
अभ्यास करायला जमत नव्हता नापास होत राहिलो सिगारेट फुकायला सुरुवात केली अस्वस्थता कमी व्हायची.
एकटेपणाची भिती वाटायची. मग दारु प्यायला लागलो भिती आठवायची नाही. दारु सुरुच ठेवली.
खूप राग यायचा, कंट्रोल व्हायचं नाही म्हणून सिगारेट ओढायला लागलो थोड्या दिवसांनी दारुही प्यायला लागलो.
प्रेमभंग झाला व देवदास झालो. म्हणजे त्याचा सिनेमा बघितला आपण त्याच्या सारखेच आहोत असं वाटलं आणि आता तसाच झालो.
हातून काहीच चांगलं घडत नव्हतं सारखं उदास वाटायचं सुरुवातीला बियर घेतली आणि मग दारुत गुंतलो.
घरात सकाळ संध्याकाळ भांडणं आणि मारामारी. पेग मारायचो तरच घरी जाऊन राहू शकत असे.